Er was een oude monnik, die iedere vrijdagavond een lied zong. Zijn stem was niet mooi, maar hij hield van God en hij zong met zijn hele hart.
Op een dag zei de abt van het klooster: “Het spijt me, broeder, maar wij hebben nu een monnik met een prachtige stem. Hij zal vrijdag zingen.”
Die vrijdag zong die man zo prachtig dat iedereen vol lof was.
Maar die nacht kwam er een engel bij de abt en zei: “Waarom werd er vanavond niet gezongen?”
De abt antwoordde: “Er is prachtig gezongen.”
Maar de engel zei verdrietig: “Wij hebben het in de hemel niet gehoord.”
Wat bleek? De jonge man zong voor zijn eigen eer. Zo’n lied bereikt de hemel niet.
