Het Spaanse stadje Borja werd in 2012 ineens wereldnieuws. En dat had alles te maken met de ‘creativiteit’ van Cecilia Giménez, een hoogbejaarde inwoonster van het dorpje.
Mevrouw Giménez bezocht vaak de oude kerk van het stadje. Daar hing een fresco (muurschildering) van Christus met een doornenkroon. Tot verdriet van de oude vrouw waren de kleuren flets geworden en was de verf afgebladderd. Ze besloot op eigen houtje de muurschildering bij te werken. Dat lukte alleen niet helemaal. Na de ‘restauratie’ leek de fresco meer op een kindertekening van een zesjarige (bekijk hier het nogal bijzondere resultaat ). Het schilderij heet oorspronkelijk ‘Ecce Homo’ (zie de mens), maar kreeg na de ‘restauratie’ de bijnaam ‘Ecce Mono’ (zie de aap).
Die Spaanse mevrouw bedoelde het goed natuurlijk. Maar toch, dat eeuwenoude kunstwerk is onherstelbaar beschadigd.
Met ‘goede bedoelingen’ kun je dingen totaal kapot maken. Dingen werken soms heel anders uit dan je voor ogen had. Zo kun je ook elk jaar weer beginnen met ‘goede voornemens’. Je probeert het ‘afbladderen’ tegen te gaan en dat wat lelijk is ‘over te schilderen’.
Ook de farizeeërs in de tijd van Jezus waren druk in de weer met goede voornemens, als een soort superheiligen. Maar Jezus noemde hen ‘witgepleisterde graven’. Het lijkt heel wat, door dat witte pleisterwerk. Maar wat voor rottigheid zit erachter?
Heb jij goede voornemens voor 2021? En hoe zorg je dat die veranderingen dieper gaan dan wat pleisterwerk aan de buitenkant?
