Nan-in, een Japanse zen-leraar, kreeg eens bezoek van een professor van een universiteit. De hoogleraar had vragen over zenmeditatie.
Nan-in serveerde thee. Hij schonk het kopje van zijn gast vol. En bleef toen doorgieten. De hoogleraar keek een moment toe hoe de kop overliep. Toen kon hij zich niet langer bedwingen. “Stop”, riep hij. “Deze kop is vol, er kan niets meer bij.”
“Net als deze kop,”, zei Nan-in, is uw hoofd gevuld met uw eigen opvattingen. Hoe kan ik u iets leren als u niet eerst uw kop leegmaakt?”
