In een klein kamertje folterde een SS-officier een lutherse bisschop. “Beken”, schreeuwde de SS’er door het Duitse concentratiekamp. Maar de bisschop, die de pijn merkwaardig goed kon verdragen, gaf geen krimp. Hij zweeg.
De SS’er werd woedend van de zwijgende bisschop. Steeds sadistischer folterde hij de weerloze man. Tot hij ten slotte in woede uitbarstte en zijn slachtoffer toeriep: “Weet je dan niet dat ik je kan doden?”
De bisschop keek zijn beul in de ogen. “U kunt doen wat u wilt, maar ik ben al gestorven.”
Op dat moment verloor de SS’er de macht over zijn slachtoffer. Al zijn wreedheid was gebaseerd op de gedachte dat de bisschop zijn leven zou willen redden.
Maar nu de bisschop al gestorven was, bleek martelen een onzinnige bezigheid te zijn geworden.
