Vind jij het jammer dat er door corona geen grote dancefestivals worden gehouden? En kerkdiensten? Soms lijkt er niet zoveel verschil tussen die twee...
Zo liet DJ Hardwell een paar jaar geleden op het festival Defqon. 1 een soort profetie horen: “Wij zijn nooit alleen. Wij zijn in eeuwigheid verbonden met iedereen. De toekomst van de mensheid is om één te worden, niet om scheiding te brengen. Er komt een nieuwe dag aan. Waar er eenheid is, is er altijd overwinning. Consistentie is macht. Laten we de wereld van ons maken!”
Rob Durand, organisator van Psy-Fi (ook een dancefestival) zei in een interview: “Wij vergelijken de dj met een sjamaan. Die geeft het ritme aan, niet meer met een trommel, dat werkt niet met vijftienduizend bezoekers, maar met elektronische beats. Dansen is actieve meditatie. Als ik op een dansvloer sta en ik laat me meeslepen door de muziek, dan verdwijnen mijn gedachten, dan zit ik meer in mijn lichaam. Een hele bevrijding.”
De Bijbel zegt vaak dat je ‘nuchter’ moet blijven en ‘waakzaam’, zodat je helder kunt denken en bidden (1 Petrus 5:8). Het doel van festivals lijkt precies het tegenovergestelde: je verdoven, in een roes brengen, je gedachten uitschakelen... Wat denk jij: Waarin lijken kerkdiensten en dance-events op elkaar? En wat zijn de verschillen?
