“Jij hebt een wasbeurt nodig!” Dat zeiden de dorpsgenoten van Amou Haji tegen ‘de meest smerige man ter wereld’. De Iraniër had zich al zeker 60 jaar niet gewassen.
Amou had geaccepteerd dat hij zo vuil was als de grond waarop hij zat. Dat zijn huid bedekt was met roet en pus. Dat hij vervuild water moest drinken uit een roestige oliekan. Dat hij bedorven vlees van aangereden dieren moest eten. Schoon wilde Amou niet zijn. Daar was hij bang voor. Misschien werd hij wel ziek van zeep. Liever bleef hij vuil. En viezer kon hij na jaren zonder water en zeep toch niet meer worden.
“Jij hebt een wasbeurt nodig!” bleven bezorgde dorpsgenoten jaar na jaar bij hem aandringen. Toen Amou op z’n 94ste zich eindelijk waste, werd hij ziek. Alsof met het vuil ook hijzelf was weggespoeld.
Lokale autoriteiten meldden deze week dat Amou is overleden. Een man in Pakistan claimt inmiddels de titel van smerigste wereldbewoner. Amou is niet de enige mens op aarde die bang is om schoon te worden. Want wie zijn we als we niet vuil zijn? Wat als we toegeven dat het eigenlijk niet cool is om vies te zijn?
