Als kind had Thomas Dekker één droom: wielrenner worden. Die droom kwam hij uit. Alleen het liep wel wat anders dan hij vroeger gedroomd had. In het boek ‘Mijn gevecht’ vertelt Thomas er eerlijk over. Over zijn dopinggebruik, de prostituees die hij ’s nachts liet komen, over de voortdurende zoektocht naar bloedzakken. In een interview zie hij: “Ik ben best wel zelfdestructief. En als je er eenmaal aan begint, is er eigenlijk geen weg terug.”
Op het boek kwamen heftige reacties. Thijs Zonneveld, die meeschreef aan het boek, begrijpt dat wel. “Bepaalde mensen in de wielerwereld hebben elkaar vastgehouden in een soort wurggreep van: jij weet iets over mij, ik weet iets over jou, en we zeggen allebei niets. Thomas heeft zich daaraan ontworsteld. Hij vertelt alles over wat hij heeft meegemaakt met mensen in de sportwereld. Voor die mensen is hij dood- en doodeng. Hij is niet meer grijpbaar.”
Als je in een wereld van leugens leeft, is de waarheid dood- en doodeng. Lukt het jou om uit de leugenwereld weg te blijven?
